«Postela/bostela»
Está explicado
O autor usa a palavra postela. Ora, os dicionários que consultei, e entre eles o Dicionário da Língua Portuguesa da Porto Editora, só registam bostela. Percebe-se logo, é claro, que se trata de um diminutivo já no latim, à semelhança de muitos outros que herdámos. «Bostela» é a crosta com ferida, pústula; em sentido figurado, mau hábito. Étimo? Pustella, por pustŭla. Consultamos o dicionário da Real Academia Galega, e sobre «postela» lê-se: «Forma máis recomendable: bostela».
[Texto 5438]